Lol in Laos

Sabaidi!!! Alweer een berichtje! Iets sneller dan gebruikelijk, maar we zijn nu in een klein stadje in het zuiden van Laos (Pakse) waar we de hele dag moeten wachten op de nachtbus. Er is hier vrij weinig te beleven, dus we doden de tijd in een internetcafeetje.

Vanuit Bangkok was het een boeiende reis naar Laos!! De reis naar Ubon Ratchatani in het zuid-oosten van Thailand (per nachttrein) verliep voorspoedig.
's Ochtends vroeg kwamen we aan op het station in Ubon. Hier was het onduidelijk vanaf welk punt de bussen vertrokken, en vooral OF er nog bussen vertrokken richting Pakse in Laos. We konden in ieder geval in een laadbak klimmen die ons naar het busstation zou brengen. Deze laadbakken bleken hier het openbaar vervoer, dus we zijn maar van laadbak naar laadbak overgestapt. Als er al bussen rijden dan alleen 's ochtends vroeg, tussen zes en acht. Comfortabel zijn de laadbakken niet, maar je kan in ieder geval lekker uitwaaien, dus het is goed uit te houden. Daarnaast zie je op deze manier veel van de omgeving en de lokale bevolking, wat het een geweldige manier van reizen maakt. (voor beeldvorming 'laadbak' zie foto's)

Maargoed, vier laadbakken later kwamen we aan in Chong Mek, het laatste Thaise plaatsje voor de grens. Vanaf daar moesten we te voet verder. Aan de andere kant van de grens stond natuurlijk weer een laadbak! We dachten dat we er niet meer bij zouden passen, maar de tassen gingen op het dak en zelfs na ons kwamen er nog mensen bij. Die Laotianen zijn bijzonder flexibel.
In de loop van de middag kwamen we aan in Pakse waar we het laatste stukje naar het hotel hebben gereisd in een soort houten zijspan van een brommer. Heel vernieuwend!

Even een nachtje bijkomen in Pakse om de volgende ochtend verder te reizen naar het zuiden, naar het eiland Don Khong(natuurlijk weer met diverse laadbakken). Dit eiland is het grootste van de '4000 islands' die in de rivier de Mekong liggen. Dit is tegen de grens met Cambodja aan, je kan het zelfs aan de overkant van de Mekong zien liggen. Het eiland is echt prachtig! We hebben fietsjes gehuurd om het eiland te verkennen. Dit was al leuk voordat we op de fiets zaten! Dit aangezien de miniscule fietsjes voorzien waren van vrolijke kleurtjes en zelfs een mandje voorop hadden (voor beeldvorming 'fietsje' zie foto's). We hebben erg om onszelf gelachen. De Laotianen vonden ons ook heel vermakelijk; we werden overal vriendelijk begroet en kinderen renden met ons mee. Zwaaiend als de koningin zijn we het eiland overgegaan.

In een dorpje op Don Khong bleek toevallig een festivalletje te zijn. Het was een beetje vreemd maar wel leuk! Op het podium waren een aantal zang-optredens en zelfs een toneelstukje. Het was net zo oudbollig als het klinkt, maar de Laotianen kwamen niet meer bij om de grappen in het toneelstukje. Dit maakte het geheel erg grappig, ondanks dat we er zelf weinig van begrepen. Tussendoor hield er telkens iemand een toespraak, wat het geheel helemaal vreemd maakte. Bij navraag bleek het een overheids-festivalletje te zijn. Ze trekken een paar keer per jaar naar het platteland om zieltjes te winnen. Laos is een democratie met 1 partij (??).

Vanuit Don Khong met een bootje de eilanden Don Khone en Don Det verkend en ook daar natuurlijk vrolijk rondgefietst. Watervallen, palm- en bananen-bomen, resten uit de Franse koloniale tijd en veel rijstvelden zijn hier te zien. Suuuper mooi allemaal.

Daarna zijn we al zwaaiende weer terug gegaan naar Pakse (waar we nu zijn) en wachten we geduldig op onze bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Nu dus maar noodgedwongen een terrasje opzoeken om in de schaduw nog zo'n overheerlijke fruitsalade van papaya, ananas, watermeloen en banaan te eten (het fruit is hier echt veeeeeel lekkerder dan bij de C1000)!!

Wat is het leven toch zwaar! :)

Tot de volgende keer vanuit het noorden van Laos!! Toedeledoki!

P.S. Thomas heeft een spelletje voor jullie gemaakt. Maak Thomas blij en herhaal de laatste vier foto's bij dit bericht onophoudelijk.