Neuzen in Nusa Tenggara
Door: Janne
Blijf op de hoogte en volg Janne en Thomas
25 Januari 2007 | Indonesië, Maumere
Selamat siang!!! Apa kabar?!
Weer eens een bericht van ons uit Indonesie!! En het wordt volgens mij weer een lang verhaal, want we hebben zoooo veel gedaan de afgelopen twee weken en konden een tijdje niet op het Internet. Dus jullie zijn alvast gewaarschuwd.
Nog steeds geen zorgen: we hebben nooit echt last gehad van de rellen/aardbevingen/rampen die hier de afgelopen weken in het land waren. Deze vonden plaats op locaties waar wij niet, of ondertussen niet meer, waren. Net als jullie misschien, hebben we dit alleen via het nieuws gemerkt.
Na Kalibukbuk zijn we met de bus naar Padangbai vertrokken. Hier is niet veel te doen, dus de volgende dag met de ferry naar Lembar op Lombok (Nusa Tenggara) gereisd. We besloten eerst een paar dagen door te brengen in Senggigi, maar hier kwamen we al snel op terug. Senggigi is een verlaten dorpje, met weinig toeristen en heel veel verkopers. Dit was een klein rampje. Er bleek de volgende ochtend geen boot te vertrekken, dus we hebben met Andre (uit Den Haag) een eigen bootje gehuurd om ons zo snel mogelijk naar Gili Trawangan te brengen.
Dit was een goeie keus! The Gili's zijn drie prachtige eilanden ten noorden van Lombok, echt een paradijsje. Er is geen politie op het eiland en als er bijvoorbeeld iets van je gestolen wordt moet je dat bij het dorpshoofd melden. Bij aankomst werden we benaderd door een jongen die zich bezig houdt met de bouw van een touristenvilla op Gili. Deze villa was nog niet helemaal af (voornamelijk de tuin) waardoor wij er alvast voor een prikkie konden slapen. We voelden onze een echte diva & divo (?), we hadden zelfs een openluchtdouche (zie foto!). Op Gili Trawangan hebben we gesnorkeld en een wandeling rondom het eiland gemaakt (slechts twee uur lopen) en verder lekker niets gedaan.
Na een paar dagen besloten we toch maar weer verder te gaan. We namen met pijn in ons hart afscheid van onze villa om een reis van 32 uur te maken. Deze reis verliep kort samengevat als volgt: Boot-Bus-Busje-Bus-Boot-Bus-Bus-Boot-Stukje lopen.
Snapje? Van Lombok naar Sumbawa naar Flores. Op Sumbawa zaten we 's nachts vast op het busstation in Bima, de hoofdstad. De bus weigerde te vertrekken, waardoor we onze boot dreigden te missen. Ze wilden daarentegen onze tassen ook niet teruggeven.
Toen ben ik zo boos geworden, ik wist niet eens dat ik dat in me had. Op het hele busstation was ik het enige meisje tussen de vele moslimmannen en Thomas. Het was duidelijk dat het niet de bedoeling was dat ik als meisje m'n mond open deed, maar Tho was nog half in slaap (het was vier uur 's nachts) en we konden geen kant op. Uiteindelijk eindigde het ermee dat zij in het Indonesisch tegen mij stonden te praten en ik ze van alles in het Nederlands toewenste. Pas toen ik met dingen ging gooien (op de grond, niet naar hun hoofd...zo erg ben ik ook weer niet) kregen we onze tas terug en konden we nog net op tijd een andere bus naar Sape pakken.
Al op de ferry vanaf Lombok was duidelijk dat er in Nusa Tenggara in het laagseizoen niet veel toeristen zijn. Iedereen op de boot groette ons of bleef vanaf een veilige afstand even kijken. We waren de enige blanken en zelfs ik was een kop groter dan iedereen (jee, ik ben hier lang!!). Na nog eens negen uur op de boot kwamen we aan in Labuanbajo, op Flores. Dit is een rustig vissersdorpje vanaf waar we een boottocht naar het eiland Rinca (Komodo National Park) hebben gemaakt. De boottocht van drie uur tussen de vele eilandjes door was al geweldig opzich. Daarna een flinke wandeling over het eiland gemaakt met een gids voor en achter ons. Beiden gewapend met grote stokken voor het geval de komodo dragons te enthousiast werden. Bizarre beesten!!
Op de terugweg met de boot hebben we een tussenstop gemaakt bij een onbewoond eilandje om nog even te snorkelen. Tho is hier gewond geraakt in de strijd met een haai (hij stootte zijn knie aan een scherpe steen toen hij enthousiast achter het baby-haaitje aan zwom). Het was echt een geweldige dag, maar we kregen niet echt de kans om er van uit te rusten. Onze kamer bleek 's nachts een rattenontmoetingsplaats te zijn. Geen schattige woestijnratjes, maar ranzige half kale ratten groter dan Tho zijn voeten (en Tho heeft geen maatje 36 zoals ik). De volgende ochtend was het laagwater en begrepen we waarom er zoveel ratten waren. De hele kustlijn was gevuld met ******-zooi (zie foto!). De mensen hebben hier wel mobieltjes en scooters, maar geen vuilnisman (??).
De reis over Flores was prachtig, maar walgelijk. De wegen zijn echt vreselijk en slingeren alle kanten op (rechts-links-op-neer-kuilen-hobbels). Na een uur in de auto heb ik mijn ontbijt van die ochtend al in de berm achtergelaten (en toen moesten we nog zes uur zitten!). Nadat we even waren bijgekomen op onze kamer in Bajawa dachten we onszelf op te lappen met een stevige maaltijd. Geen succes. Deze maaltijd bleek niet helemaal kosjer te zijn en kwam hard aan op onze lege maag. Dankzij de restaurant-aanbeveling van de Lonelyplanet zijn we nu lekker aan de antibiotica. Maargoed, dat hoort er bij en we hebben het overleefd.
We dachten de enige toeristen te zijn op heel Flores, maar zagen nog twee bleekscheten over straat lopen in Bajawa. (Amanda en Jez, die al drie jaar rondreizen) De rest van Flores hebben we met zn vieren gereisd onder het genot van 'arak-arak'. Dit is een zelfgebrouwen sterke drank die hier bijna gratis is.
Via Ende slingerend naar Moni gereisd om hier Kalimutu -three coloured lakes- te bezoeken (al om 4 uur 's ochtends voordat de bewolking in de bergen opkomt!). Dit zijn drie vulkanische meren die om de paar jaar (onverklaarbaar) van kleur veranderen. Op de terugweg wilden we een 'shortcut' nemen waardoor we verdwaalden in de bergen. Dit zorgde wel voor een prachtige wandeling langs vele kleine bergdorpjes. Zo zie je nog eens wat.
In Moni logeerden we met z'n vieren bij een hele leuke familie, die elke avond een heerlijk maal voor ons bereidden. We aten onder het genot van een muziekje, want Sylvester (de eigenaar) had een gigantisch keyboard (zijn grote trots) waar hij al zingend op speelde (voornamelijk Bob Marley).
Uiteindelijk naar Maumere afgereisd, de hoofdstad (waar geen zak te doen was). Vanuit hier zijn we vannochtend vertrokken per vliegtuig(je). De vliegtuigen werken hier als bussen: ze maken diverse tussenstops om mensen op te pikken voordat ze naar de uiteindelijke bestemming vliegen. In het vliegtuig druppelde water op ons hoofd en schoten een aantal handbagage-vakken open bij het opstijgen.....we zijn blij dat we nu weer met beide benen op de grond staan in Denpasar op Bali.
Zo hehe....dat is een flink verhaal! Mijn complimenten als je tot hier bent gekomen...
Morgen vliegen we verder naar Maleisie (om daar nog een paar dagen door te brengen op de eilanden) vanwaar we met de trein
weer terug naar Bangkok reizen. Het einde is dus in zicht.....tot het volgende bericht! xx
Weer eens een bericht van ons uit Indonesie!! En het wordt volgens mij weer een lang verhaal, want we hebben zoooo veel gedaan de afgelopen twee weken en konden een tijdje niet op het Internet. Dus jullie zijn alvast gewaarschuwd.
Nog steeds geen zorgen: we hebben nooit echt last gehad van de rellen/aardbevingen/rampen die hier de afgelopen weken in het land waren. Deze vonden plaats op locaties waar wij niet, of ondertussen niet meer, waren. Net als jullie misschien, hebben we dit alleen via het nieuws gemerkt.
Na Kalibukbuk zijn we met de bus naar Padangbai vertrokken. Hier is niet veel te doen, dus de volgende dag met de ferry naar Lembar op Lombok (Nusa Tenggara) gereisd. We besloten eerst een paar dagen door te brengen in Senggigi, maar hier kwamen we al snel op terug. Senggigi is een verlaten dorpje, met weinig toeristen en heel veel verkopers. Dit was een klein rampje. Er bleek de volgende ochtend geen boot te vertrekken, dus we hebben met Andre (uit Den Haag) een eigen bootje gehuurd om ons zo snel mogelijk naar Gili Trawangan te brengen.
Dit was een goeie keus! The Gili's zijn drie prachtige eilanden ten noorden van Lombok, echt een paradijsje. Er is geen politie op het eiland en als er bijvoorbeeld iets van je gestolen wordt moet je dat bij het dorpshoofd melden. Bij aankomst werden we benaderd door een jongen die zich bezig houdt met de bouw van een touristenvilla op Gili. Deze villa was nog niet helemaal af (voornamelijk de tuin) waardoor wij er alvast voor een prikkie konden slapen. We voelden onze een echte diva & divo (?), we hadden zelfs een openluchtdouche (zie foto!). Op Gili Trawangan hebben we gesnorkeld en een wandeling rondom het eiland gemaakt (slechts twee uur lopen) en verder lekker niets gedaan.
Na een paar dagen besloten we toch maar weer verder te gaan. We namen met pijn in ons hart afscheid van onze villa om een reis van 32 uur te maken. Deze reis verliep kort samengevat als volgt: Boot-Bus-Busje-Bus-Boot-Bus-Bus-Boot-Stukje lopen.
Snapje? Van Lombok naar Sumbawa naar Flores. Op Sumbawa zaten we 's nachts vast op het busstation in Bima, de hoofdstad. De bus weigerde te vertrekken, waardoor we onze boot dreigden te missen. Ze wilden daarentegen onze tassen ook niet teruggeven.
Toen ben ik zo boos geworden, ik wist niet eens dat ik dat in me had. Op het hele busstation was ik het enige meisje tussen de vele moslimmannen en Thomas. Het was duidelijk dat het niet de bedoeling was dat ik als meisje m'n mond open deed, maar Tho was nog half in slaap (het was vier uur 's nachts) en we konden geen kant op. Uiteindelijk eindigde het ermee dat zij in het Indonesisch tegen mij stonden te praten en ik ze van alles in het Nederlands toewenste. Pas toen ik met dingen ging gooien (op de grond, niet naar hun hoofd...zo erg ben ik ook weer niet) kregen we onze tas terug en konden we nog net op tijd een andere bus naar Sape pakken.
Al op de ferry vanaf Lombok was duidelijk dat er in Nusa Tenggara in het laagseizoen niet veel toeristen zijn. Iedereen op de boot groette ons of bleef vanaf een veilige afstand even kijken. We waren de enige blanken en zelfs ik was een kop groter dan iedereen (jee, ik ben hier lang!!). Na nog eens negen uur op de boot kwamen we aan in Labuanbajo, op Flores. Dit is een rustig vissersdorpje vanaf waar we een boottocht naar het eiland Rinca (Komodo National Park) hebben gemaakt. De boottocht van drie uur tussen de vele eilandjes door was al geweldig opzich. Daarna een flinke wandeling over het eiland gemaakt met een gids voor en achter ons. Beiden gewapend met grote stokken voor het geval de komodo dragons te enthousiast werden. Bizarre beesten!!
Op de terugweg met de boot hebben we een tussenstop gemaakt bij een onbewoond eilandje om nog even te snorkelen. Tho is hier gewond geraakt in de strijd met een haai (hij stootte zijn knie aan een scherpe steen toen hij enthousiast achter het baby-haaitje aan zwom). Het was echt een geweldige dag, maar we kregen niet echt de kans om er van uit te rusten. Onze kamer bleek 's nachts een rattenontmoetingsplaats te zijn. Geen schattige woestijnratjes, maar ranzige half kale ratten groter dan Tho zijn voeten (en Tho heeft geen maatje 36 zoals ik). De volgende ochtend was het laagwater en begrepen we waarom er zoveel ratten waren. De hele kustlijn was gevuld met ******-zooi (zie foto!). De mensen hebben hier wel mobieltjes en scooters, maar geen vuilnisman (??).
De reis over Flores was prachtig, maar walgelijk. De wegen zijn echt vreselijk en slingeren alle kanten op (rechts-links-op-neer-kuilen-hobbels). Na een uur in de auto heb ik mijn ontbijt van die ochtend al in de berm achtergelaten (en toen moesten we nog zes uur zitten!). Nadat we even waren bijgekomen op onze kamer in Bajawa dachten we onszelf op te lappen met een stevige maaltijd. Geen succes. Deze maaltijd bleek niet helemaal kosjer te zijn en kwam hard aan op onze lege maag. Dankzij de restaurant-aanbeveling van de Lonelyplanet zijn we nu lekker aan de antibiotica. Maargoed, dat hoort er bij en we hebben het overleefd.
We dachten de enige toeristen te zijn op heel Flores, maar zagen nog twee bleekscheten over straat lopen in Bajawa. (Amanda en Jez, die al drie jaar rondreizen) De rest van Flores hebben we met zn vieren gereisd onder het genot van 'arak-arak'. Dit is een zelfgebrouwen sterke drank die hier bijna gratis is.
Via Ende slingerend naar Moni gereisd om hier Kalimutu -three coloured lakes- te bezoeken (al om 4 uur 's ochtends voordat de bewolking in de bergen opkomt!). Dit zijn drie vulkanische meren die om de paar jaar (onverklaarbaar) van kleur veranderen. Op de terugweg wilden we een 'shortcut' nemen waardoor we verdwaalden in de bergen. Dit zorgde wel voor een prachtige wandeling langs vele kleine bergdorpjes. Zo zie je nog eens wat.
In Moni logeerden we met z'n vieren bij een hele leuke familie, die elke avond een heerlijk maal voor ons bereidden. We aten onder het genot van een muziekje, want Sylvester (de eigenaar) had een gigantisch keyboard (zijn grote trots) waar hij al zingend op speelde (voornamelijk Bob Marley).
Uiteindelijk naar Maumere afgereisd, de hoofdstad (waar geen zak te doen was). Vanuit hier zijn we vannochtend vertrokken per vliegtuig(je). De vliegtuigen werken hier als bussen: ze maken diverse tussenstops om mensen op te pikken voordat ze naar de uiteindelijke bestemming vliegen. In het vliegtuig druppelde water op ons hoofd en schoten een aantal handbagage-vakken open bij het opstijgen.....we zijn blij dat we nu weer met beide benen op de grond staan in Denpasar op Bali.
Zo hehe....dat is een flink verhaal! Mijn complimenten als je tot hier bent gekomen...
Morgen vliegen we verder naar Maleisie (om daar nog een paar dagen door te brengen op de eilanden) vanwaar we met de trein
weer terug naar Bangkok reizen. Het einde is dus in zicht.....tot het volgende bericht! xx
-
25 Januari 2007 - 08:45
Bennoooooo:
Ja op de foto in je snorkeloutfit zie je d'r echt uit als een divo hoor Tho! Net een echte divo zoals Geer & Goor :)Past goed bij die dikke vila van jullie!
Leuk om weer lezen wat voor moois jullie hebben gezien en meegemaakt!
En wederom zijn jullie als toerist een toeristische attractie voor de lokale kinderen. Dat lijkt mij toch ook een leuk fenomeen. -
25 Januari 2007 - 10:13
Mandy:
yeah echt nog heel even en dan zijn jullie terug..oh en ja leuk alle foto's en dingen die jullie meemaken ;-) ik mis jullie maar vind de verhalen en foto's wel echt heel erg leuk..thow wow een gevecht met een haai!!hihi...
xje voor jullie. -
25 Januari 2007 - 12:02
Oma Gladys & Wilma:
In ijzig koud NL hebben wij met aandacht jullie verslag gelezen, gegriezeld, geschrokken en genoten!
Nog bedankt voor de kaart uit Bali. Mooie postzegels ook! Nog ff genieten maar daar. Veel liefs van O- en Wilma -
25 Januari 2007 - 16:26
Steve Urban:
(from hell that is) CRIKEY MATE!! hunting down these gorgeos(of zoiets) species, with beautifull coloration. But watch out, there is not a hospital in hundreds of miles!! magnificant animals these komodo dragons mate, but watch out, if they bite it doesn't matter where the hospital is and you can join me in Satans realm! Well anyhow, great to hear thomasboy that you've finally gotten sick :) You made my day mate. i'll drink to that... Well, to be honest, i would also do that if you weren't sick...
See ya mates!!!!!!
-
25 Januari 2007 - 17:44
Annelies:
Geweldig!!! allemaal!!!! -
25 Januari 2007 - 18:53
Marianne Torn:
Hallo lieve Janne en Thomas, wat een belevenissen weer allemaal. Zou niks voor Abe zijn een beetje te primie, maar als jullie het maar nar jullie zin hebben. De foto's is ook weer genieten!!!!!!!! Nog veel plezier en kijk nu alweer uit naar jullie volgende reisverhaal. Trouwens onze Thailandfoto's zijn inmiddels ouderwets ingeplakt en Abe gaat eerdaags zijn filmpjes op dvd zetten. Veel liefs en voorzichtig met de rest van jullie heerlijke reis. -
26 Januari 2007 - 15:01
Katja:
wat een mooie foto's!!! ik wil ook weer op reis..
heel veel plezier nog en de groetjes van pinow -
26 Januari 2007 - 17:34
Marieke:
Nou ik ben het wel met Benno eens, Thomas je ziet er helemaal kinky uit, in je duikerspak. Ik weet niet wie "geer en goor" zijn maar daar kom ik wel achter.Slapen was wel een aardige foto.Ik heb nu een nieuwe computer maar ik weet bij G.. niet hoe ik alles moet overzetten.Ik wil wel heel graag jullie reisschema weten voor de terugreis, mail maar naar de naar de Oostpoort. Naar he dat ik al begin over de terugreis bah wat een stomme moeder maar ik bedoel het goed hoor.. en vergeet je verjaardag niet Tho haha xxx liefde, dat is weer eens wat anders dan love you -
27 Januari 2007 - 05:03
Desiree:
Wouw Janne: tsjakka!! En wat een leuke verhalen weer!
-
31 Januari 2007 - 15:23
Nina:
Dag Janne & Thomas,
Met plezier lees ik ook jullie gezellige verhalen (via Ria natuurlijk). Omdat ik in de meeste landen ook geweest ben, kan ik mij een beetje in jullie situatie inleven. Het leuke is dat je makkelijk contacten legt met andere rugzakkers. Als je bij iedereen op bezoek gaat, reizen jullie de wereld rond. We zien elkaar de 24e op het verjaardagsfeestje van Nanning. Groet en tot gauw
Nina
-
02 Februari 2007 - 04:37
Amanda And Jez:
Hey there fellow volcanic crater survivors.
Well done Thomas, you lived!!!
It was great to meet you both and learn so much about the dutch culture. ( C*(&^$ B#$&^*)
Take care of your Ragi and buy more things, drink more rice wine and dismiss more touts but don't fight...yeah!!
Janne, remember not to overrule your man and all will be well with the world.
Keep in touch and visit us in jail or send us a food parcel.
Amanda and Jez.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
